فرمان محمدشاه قاجار جهت اعزام قشون؛ گروگان گیری و سرکوبی تورکمنها

«جناب حاجی امیر تومان! دستورالعمل این سفر….[1]را من میخواهم همین است که میگویم.

وقتیکه [قشون] میروند برعیت دم راه خوش رفتاری کنند با گوکلان و یموت، خدمتکار بسیار مهربانی باشند. صاحب منصبها شب ها بیدار و هوشیار قراولها باشند که نخوابند، باطراف بی معامله و بیکار پراکنده نشوند. سوار نردینی محمدحسینخان و استرابادی همیشه در اردوی امیرتومان باشند که بلدند از کالپوش میروند به لب گرگان از آنجا از مکانی که بلدها صلاح می دانند میروند به لب اترک. اول به ترکمانها اعلام بکنند که خدمت کنند[تسلیم شوند] و گرو[گان] بدهند و با مهربانی رفتار نمایند. اگر قبول کردند و گرو مرغوب دادند که بسیار خوب اگر نه، بقدر مصدوم از قتل و غارت مضایقه نکنند. حسنقلی و گامیش تپه و توهای[2] ترکمان. باید بفضل خدا ویران بشود از اترک. حالا چون بارس[یئل] است میتوان یورت یموتها را …است. این حکم اینست اگر صلاح بداند و اینست که پیشرفت اردو با قشون خراسانی یا بی آنها اگر توانست برود و اگر نتوانست نرود.

23 شوال 1257 ه ق

[8 دسامبر 1841] 

[1] جاهای ناخوانا

[2]  اسنقلی، کومیش تپه و توها (منظور تا درون اوبه های ترکمن)