از تاریخچه غارت اراضی کشاورزی تورکمن صحرا به بهانه اصلاحات ارضی

سالهای 1338 را میتوان اوج یورش زمینخواران به تورکمنصحرا دانست. در این سالها در پی ورود ماشین آلات کشاورزی به منطقه که توجه سرمایه داران مرکز را به تورکمنصحرا جلب کرده بود و تحت تأثیر تبلیغات املاک پهلوی برای فروش هر چه سریعتر و وسیعتر سرزمین تورکمنها، این زمینه ایجاد گردید تا افراد مختلف غیر بومی جهت غصب زمین در تورکمنصحرا با واسطه گری بنیاد پهلوی با هم به رقابت بر خیزند. بنیاد پهلوی نیز تا میتوانست از این بازارگرمی استفاده لازم را میکرد و مهندسین و مشاورین این بنیاد، بر زمینهای غصبی را بر اساس واقعیت نمیفروختند. مثلأ، اگر روستایی هفتصد هکتار زمین داشته اما برای آن تا هزار هکتار سند معامله تنظیم میگردید. خریدار زمینها نیز 300 هکتار اضافی را توسط نیروهای سرکوبگر دولتی از زمینهای خرده مالکان همان روستا تأمین میکرد. این مهندسین و مشاورین بنیاد پهلوی نقشۀ ثبتی را که مقیاس آن برابر با 0001/0 بوده بر اساس مقیاسی معادل 0015/0 تقسیم بندی و تفکیک و بفروش میرسانیدند. این تخلفات بنیاد پهلوی بعلت مواجه شدن خریداران غیر بومی با مقاومت روستائیان از یکسو و از سوی دیگر بعلت زمانبر بودن “کشف” زمینهای موهوم  مورد معامله با بنیاد پهلوی سا لها مالکیت این زمینها در بلاتکلیفی باقی مانده و مشاجرات بی پایان بر سر ماکیت این زمینها سیمای اصلی بسیاری از روستاهای تورکمنصحرا را تشکیل میداد.

در آندوره، طبق صورت مجالس تفکیکی همراه با اراضی، مساجد، مدارس و قبرستانها و حتی خانه های روستائیان و خود روستاها نیز مورد معامله قرار میگرفت! روستاهای زیادی چون”میوویتلر، مرجن آباد، قوجق” و ….. از طرف خریداران زمین بکلی نابود و زیربنای این روستاها به کشت و یا به ایجاد تأسیسات کشاورزی غاصبان اختصاص داده شده و امروزه از این روستاها حتی اثری نیز بر جای نمانده است. درباریان و مقامات لشکری و کشوری  و بورژوا –  ملاکان مرکز که اینچنین صاحب زمین میشدند، جهت تصاحب آن به روستاها یورش میآوردند و در این سالها ضرب و جرح و حتی قتل، تخریب زراعت روستائیان، تخریب خانه ها و کل روستاها و…… به پدیده ای عادی مبدل شده بود.

پس از تسلط شاه بر تورکمنصحرا، “والاحضرتها و والاگهرها” نیز از راه رسیدند و با به خدمت گرفتن مجموعۀ ارگانهای سرکوب به غصب بهترین اراضی تورکمنصحرا پرداختند.

با ارتکاب جنایات بیشماری شاهپور غلامرضا 4000 هکتار، عبدالرضا پهلوی 2500 هکتار، شمس پهلوی 3000 هکتار، علی پهلوی 600 هکتار، فاطمۀ پهلوی منطقۀ «تاتار»  و اشرف، [گل چشمه]«قلعه محمود» را که بخش وسیعی از زمینهای آن متعلق به تورکمنها بوده، به تصرف خود درآوردند.

برای خواندن کامل این مقاله تحقیقی که توسط کانون فرهنگی-سیاسی خلق تورکمن تهیه شده است به نوشته زیر کلیک کنید

تاریخچه مسئله ارضی پهلوی ها